Yollara döküldü bir ananın feryadı
Arabım, Türküm, Kürdüm, Lazım...
Ne farkeder, insanım!
Dedi, gözlerinden akan yaşlar
Yok mu incecik merhamet kırıntısı
Aradı taradı her köşeyi...
Bulu verse bir gram rahmeti
Sarı verecek boynuna
Bası verecek bağrına
Ölen yavrusu adına...
Küçük bir bahçesi vardı
Koşardı yavrusu bir uçtan diğer ucuna
Şimdi ne yavrusu kaldı
Nede bahçesi
Hüzün kokan bakışları hep tarumar
Sığmadık şu koca dünyaya
Merhameti sığdıramadık
Bir tarafından bombalar patlar
Diğer taraftan vicdan ölür
onun umrunda mı
Yavrusu ölmüş
Dokunmaya kıyamadığı küçük bedeni
taş kesilmiş
Dünya yansa ne olur
Onun ciyeri yanmış...
Ayşe Karabulut
Kayıt Tarihi : 27.1.2018 21:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gönülde kopan tufanla kaleme alınmış, duygu ve düşüncenin mısralara sel gibi aktığı, kalemin duygulu ve vurgulu gücünü gözler önüne seren, okunması, analiz edilmesi, üzerinde uzun uzadıya düşünülmesi ve ders çıkarılması gereken muhteşem bir şiir olmuş.
Emek verdiğiniz, gönül sesiniz şiirinizi beğenerek, duygulu ve usta kaleminize saygı duyarak okudum.
Nice şiirli ve en güzel günlerde görüşmek dileklerimle, sağlık ve mutluluklar diliyorum.
Şiirinizi beğenerek, antolojime ekliyorum.
Her şey sizin ve sevdiklerinizin gönlüne göre olsun.
Sevgi ve saygılarımı iletiYORUM.
Beğeni + Yorum + Antolojim.
İrfan Yılmaz.
TÜM YORUMLAR (1)