Oysa şimdi sensizim. Şiiri - Hatice Geçkil

kalmadı inacım sevgi adına hiç birşeye
inanmış görünüp gülümsedim daima sevgiliye
ne ellerini tutarken vardım yüreğinde
nede ben özlemlerle ağlarken var oldum senin kalbinde

sevdim çok sevdim sevmek buysa eğer
inandım her şeye rağmen varım sandım yüreğinde
oysa kendimi kandırıyordum kendimi avutuyordum
unutulmaz acılara gebe günlerim çile heybem hazır ol yeni dertlere

ismin içimde titriyor, sesin sesime düşüyor; ....
kendim kendimi avuttum kendimce yalan sevgine
oysaki ben hep yalanlarla avuttum kendimi...
ben sadece o yıkıntılar arasında kaybolmaya, ezilmeye mahkumum bütün derdim kendi yüreğimle

Oysa şimdi sensizim....
Senin yalanların bitti benim gerçeklerim başladı...
bu yürek bu güne kadar ne acılara dayandı
bir sen bilmedin halimi bir sen duymadın sessiz hıçkırıklarımı
yanmasın yüreğin dilerim bir gün ben gibi

başlıyor gönül kervanında ayrılığa yolculuk
bilmiyorum ne kadar dayanırım sensiz hayata
setler vardı sana gelemedim özlemlerimle sevgimle
şimdi gidiyorum ey sevgili kal sen mutlu hayallerinle

yakında sönecek sesim susacak dillerim hoyratca
yalanların vardı içlerinde doğruluğuna inandığım...
Gelip sen yazasın diye yazıyorum sen okuyasın anlayasın diye ben bunları buraya ey sevgili.
gidiyorum senli yüreğimle başka kollarda mutlu ol bu veda benzemez diğerlerine

karçiçeği nazar

uzungemici / cevat çeştepe
kalmadı inacım sevgi adına hiç birşeye
inanmış görünüp gülümsedim daima sevgiliye
ne ellerini tutarken vardım yüreğinde
nede ben özlemlerle ağlarken var oldum senin kalbinde

şiir böyle başlıyor ama başlığının aksine 'oysa şimdi' değil, en baştan bu yana bir 'sensizlik' varmış gibi gözüküyor...

kutluyorum sayın Hatice Fiskeci

teşekkürler hocam katlıyorum sanırım bu fikrinize bir kez varolduğunu bilip başka yürekte kendini avutmak gibi zoru yaşamak zor saygılarımla