Oysa sevmek yaşamdı,
Yeni doğan bir bebeğin sütü gibi
Bembeyazdı yaşam.
Dumanlar yükselirken lokomotiflerden
İsimleri silinirken işkence hanelerin,
yeni açan bir çiçeğin polenleri gibi
Yayılmalıydı yaşam.
Mayıslar geldiğinde
Şehirlerde sakladık kuş ölülerini,
Tapınaklarda çiftleştirdik gururumuzu,
Ve yitirdik çocuklarımızı dağların şakaklarında.
Kirli sakallı adamların gözlerinden düştü,
Salyalarında boğulan yaşam.
Tırnakları sökülmeden önce,
Karımın, un kokulu ellerini anımsadı.
İşte o zaman alışılmış bir yalnızlıkla,
Kertenkeleler beynime tırmanmıştı.
Yastığıma sinmeden gölgen,
Sıcaklığın yakmadan tenimi,
Devlet katlarında yasaklanmadan aşkımız,
Çekleri imzalanmadan sevişmelerin,
Faşizmin törpüsünden geçmeden doğruların,
Görmeseydim seni en yakın dostumun kollarında,
Sanki hiç yaşanmamıştı.
Oysa sevmek, yeni doğan bir bebeğin sütü gibi
Bembeyaz yaşanmalıydı.
Kayıt Tarihi : 14.8.2024 23:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
