Oysa Sen Şiiri - Murat Sezgin

Oysa sen nefesimi alıp giderken beraberinde…
Hergün biraz daha senden kalan
Büyük bir çığın esareti altında
Nefessiz kalıyorum
Hani giderken
Kendinle beraber
Nefesimi de alıp gitmiştin ya
Ondan bu yana kar yığınının salgıladığı
Temiz ve az olan
O beyaz nefesle yaşıyorum
Şimdi tükendi o
Ve ben bir ölü gibi
Altında yatıyorum o çığın
Sen ise sevgisiz yığınını yüreğinin ziftli yerine istiflemiş
Her önüne geleni
O ziftli yüreğine doğru çekip götürmeye çalışıyorsun
Çekip giderken
Senden kalan sevgi sözcükleri de anlamını yitirdi
Geride soğuk bedenin
Ve yaptığın masumiyet rolleri kaldı
Onları unutamıyorum
Oysa sen nefesimi de alıp giderken beraberinde
Her şeyi bir anda unutacağımı sandım
Zaman geçtikçe senden bana kalan
Tek bir anı
Tek bir iz aradım durdum
BULAMADIM! ...
Gözlerin siyahmı, ela’mı
Yada kaşların ince’mi,kalın’mı
Ya dudakların, yüzünün biçimi
Göğüslerin sarkık’mı, dik’mi
Göbeğinin biçimi nasıldı?
Hiç birini
Ama hiç birini hatırlamıyorum…
Bir kedi gibi soyunup koynuma sığındığında
Seninle bir ömür tüketmeye hazırım diyordun ya
Ben o an koynumdaki kedinin beni
Tırmaladığını hissedip ürperiyor
Garip bir üşümeye maruz kalıyordum
Sen ise benim ürpertimi hissedip

Daha sıkı sarmalamaya başlıyordun
Sarıldıkça ürperiyor
Yığınla soru içinde ödün üstüne ödün veriyordum
Hesapsız ve karşılıksız…
……………….
Yine kar yağıyor
Çam ağaçlarının üstü, balkonların kenarları karlanmış
Her gün
Bana geliş ve gidişlerin gibi
Yine pencereden dışarıya bakıyorum
Bu kez çok uzun uzun bekledim
Günlerce kenarında kaldım pencerenin
Nefesimi alıp geri geleceğini sandım
Yanıldım…
Kabul etmiyorum
Bir tek sana göre ayarlanmış gibiyim…
Senle ayrı geçen her gün, her gece
Sonu gelmeyecek ızdırapların habercisiydi
Hüzünlere bulandım
Görenler acıdılar basitliğime
Kilitlenmiş bir yüreğin kırbaçları altında
Kanayarak duruyorum ben
Üzgün, şaşkın, seni atamayacak kadar korkak
Kaybettiğimi anlamayacak kadar aptal…
Şimdi gece soğuk
Karlı gecenin gözlerine bakıyorum
Acılar tattıran karın yağışını
Sokak lambalarının altında seyrediyorum
Gecenin karlı yüzünü senin yüreğine benzetiyorum
Ve nefessiz kovulurken
Seni yüreğimin sıcaklığına alışımı düşlüyorum
Şimdi nefesimi alıp giderken
Kendini hanği gecenin koynuna koyacaksın
Her yan karların beyazlığı altında kalınca
Yüreğindeki siyahlığı ne örtecek? ...