Oysa ne hızlı tariflerdi kalemim mutlulu ...

Oysa ne hızlı tariflerdi kalemim mutluluğu, aşkı…
Hatta benzetmeler yapıp hikâyeler kurgulardı…
Şiir yazmak hele çok kolaydı…
Büyük konuşmamak lazımmış
Çünkü olmuyor bu defa…
Yazamıyor şu lanet kalem…
Bilemem neden?
Hiçbirine benzemediğinden mi?
Yoksa gerçekten kalpten sevdiğimden mi?
Ne seni târifleyecek ne de hatta benzetecek
Değil Türkçede, hiçbir lisan-ı beşerde
Bir kavram bulamıyorum…
Ne diyeceğim ben…
Hani diyeceğim ki kalp atışlarım seni görünce hızlanıyor
Değil ellerim, seni incitmek korkusundan sesim bile titriyor
Bir defa bakınca hüzünlü o çakmak gözlerinle şu cephane gönlüme
Bilsen içimde ne dinamitler patlıyor…
Ne yangınlar hücre hücre cümle vücuduma alev saçıyor.
Ama ne bu duygular ne de bu Kâinat-ı Kübra…
Mevzu sen olunca her şey manadan azâde kalıyor.