İsyanbul buranın adı öyleyse. Öyle çıktım evden çünkü. Yorgunum. Yorgunum daha sabahın yedisinde. Kopyala yapıştır günlerden, beğenmekten, paylaşmaktan, tıklamaktan yorulmuş bir bulut. Mayakovski örmüş beni. İtalyan bir duvar ustası örmüş annemin omuzlarını. Yorgunum. Mutsuz muyum? Mutlu muyum? Karışık bence. İkisinin ortasında bir yerde. Duygularım az çok bir sınır kapısı görüntüsü çiziyor. Melez bir his var içimde. Hem Mutluluktan ve hem mutsuzluktan devşirme.
Buranın adı isyanbul artık öyleyse. Öyle çıktım evden çünkü. Yorgunum. okyanustaki bir şarap şişesi gibi. Kopyala yapıştır devinimden yoruldum belki. Beğenmekten, paylaşmaktan tıklamaktan. Bir ekrana bakmaktan belki. Kaç megapiksel gülüyorsun ya hayat grenlenmemiş bir şekilde duruyor yüzünde. Hayatı, mutluluğu annen iliştirmiş yüzüne. Genetik bir mutluluk seninkisi. Saf ve duru.
Buranın adı isyanbul. yerler kanla yıkanmış olsa da. Sloganlarımıza ara vermek zorundayız. Artık sessizliğimiz devralacak nöbeti. Artık suskunluğumuz devralacak nöbeti. Bir attan doğan bir tay gibi yapış yapış, bağımsız bir direniş bizimkisi. Bireysel ekonomik politik yani. Şirin kapitalizm dünyamız. Kamusal alanımız. Ağzının kenarında bir gamze var biliyorsun, satarsan alabilirim onu.
Bizim için Aydınlatma fişekleri olsun yıldızlar, aslında yıldızlar ve yağmurlar güdümlü ve menzilli. Düşüşlerine baksana ne Albert camus’lar indirmişler yere. Kalbim temiz benim, kendi kendime yalan söylerken bile kalbim saf, kalbim temiz benim. Senin kalbin de temiz. Karışmışız birbirimize. İnan kalbimiz çok temiz. İnan birleşmiş ve değişmişizdir birbirimizde.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta