Oysa Hasret? Şiiri - Hikmet Tekin Arslan

Sevda dediğin neki?
Koyarsın yüreğine;
Dilediğin ana kadar
Baştacın, misafirin olur.
Sıkıldığında bir sünger çeker
Kilitlersin mazi sandığının içine.
Ama oysa hasret?
Ne gönüle sığar, ne de bedene.
Tırnaklarınla söktürür koca dağı,
Ne uyku bırakır gözünde
Ne de teselli bulur bir çare.
Yıllar, yollar aşılmaz olur
Yakar yakar kavurur.
Ah hasret ah, derdi bir iken;
Bini buldurur.
Sonr sevdayı da çeker alır yanına
Hiç acımadan vururda vurur.
Hasretliğin kavuşması bedenle olmaz;
Ruhla, gözle son bulur.
Bazen yanında olsa bile;
Kula kul eder durur.
Kimi sanır ki;
Aradan geçen yıllar
Kendini çoktan unutturur.
Ama yanılır hasret çekmeyen zavallılar.
Oysa hasret;
Engel tanımaz.
Topla tüfekle hep derinden vurur.
Oysa hasret;
Ruh bedenden çıkana kadar
Sevdalıyı köle gibi
Anılarda durdurur.