Oysa Giderler Ve Aşk Sallanır Sonsuza Sa ...

Hep derler hak etmedim…
Hep derler hak edilmedik…
Belki de biz hak etmedik sevmeyi…
Belki de sevmek kaldıramayacağımız kadar ağırdı…
Belki de dokunamayacağımız kadar hassastı…

Sanki yüreklerimize sığmadı
ve
sanki yüreğimizden büyüktü aşk…

Hangi zamana sığardı, hangi dar zamanlarda sıkışıp kalırdı…

Biz sevgiyi hak etmeyenlerden miydik? Biz riyanın, aşkın içinde olamayacağını bilmeyenlerden miydik?

Kaç aşk zamanındaki sevgiyi yeterli bulabildik? Ve yetersizdi dediğimiz sevgi, bizim tanıdığımız aşktan küçük müydü?

Hangi hesapsız hareketlerdir ki, sevgiyi hoplata hoplata acıya dönüştürdü?

Kim sevgiyi bilmiyordu? Kim sevgide kalmak istemiyordu?

Riyamıydı sevginin teneffüs ettiği havanın esintisi?

Kaç sevme zamanını yakalar insan? Hangi sevgi diğerinden üstün?
Ben seni benden çok sevdim demenin ölçüsü ne? Neden o zaman en çok diyen acı çeker bu cümlenin ardından? Üstünlük kalanda mı, gidende mi?

Oysa giderler, giderken ağlarlar…
Oysa kalırlar, sonsuza ağlarlar… Salınırlar…

Kim kazandı bu sebepsiz savaşı?
Savaşta her şey mubah mıdır?

Ters köşe santranç oyunu bu…
Hamle yapan sevgi, hamle yapılan sevgiyi seven…

Kim kazanır? Kim kazanır ki sevinir?
Oysa,
kim kaybetmiştir?

Sevgi,
ters köşe hareketleri sevmez, sevemez…
Ve
sırt üstü düşer kalır sonsuza…
Belki de bu sonsuza sallanmak, salınmak…

Her kazanan belki de sevgide bir şeyler kaybeder…
Oysa sevgi dürüst olmayı sever…
Oysa içinde dürüstçe kalındığında sevgi güldürür…

Bu sevgi bir bana yetemedi ki, kime yettiğini bileyim…
Hayâl ve gerçek karışımı bu yazılan düş…
Hadi de bakalım ben seni sevmedim, de bakalım diyebilecek misin?
Bir kez olsun de bakalım, doğrulardan bir tanesini…
Gidebiliyor musun O gittiğimiz yerlere, O ağacın altına…

Ben O hesabı çoktan kapadım be güzelim, ama senden sonra…