Oysa sadece birazcık mutluluk istemiştim. Hayatın karmaşasında bir anlık huzur, kalbimde taşıyabileceğim küçücük bir sıcaklık... Ne büyük hayallerin peşindeydim ne de imkansız rüyaların. Sadece var olduğumu hissettirecek, kalbimi ağırlaştırmayacak o hafiflikten bir parça arıyordum.
Ama her bekleyişte bir şeyler eksildi benden. Sabırlı olmaya çalıştım, her defasında içimdeki umudu biraz daha kırdım, belki bu defa olur dedim. Beklentilerimi küçülttüm, isteklerimi azalttım, sadece yaşamaktan bir parça keyif almak istedim. Fakat o basit mutluluğu bile bulamadım.
Etrafımdaki her şey sanki beni daha da yorgun kılmak için bir araya gelmişti. Mutluluk, uzak bir ışık gibi sadece göz kırptı, ama her seferinde ona ulaşamadan elimden kaydı. İnsanlar gelip geçtiler; bir anlık varlıklarıyla içimi ısıtır gibi oldular, ama o da yetmedi. Geçip giden dostluklar, yarım kalan sevinçler, yolda bırakan sözler… Onların bıraktığı boşlukları doldurmak için, ben daha da eksilttim kendimi.
Şimdi anlıyorum ki, bu mutluluğu ararken kaybettiklerim belki de o küçük anlardan daha büyük, daha kalıcıydı. Kendimi parçalara bölerken, elimde hiçbir şey kalmadı. Sadece anlık bir huzur için tüm duygularımı yıprattım, her eksilişimde kendimi bir adım daha derin bir sessizliğe gömdüm.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta