Oysa ben hep seni yazmak istiyorum

Ben susuyorum bütün gün
Yazıyor kalemim
Söz uçar yazı kalır dediler
Ben yazıyorum ard arda
Kimliksiz sahipsiz dizeleri

Bazen dökülüyor iki damla yaş
Beyaz sayfalarıma
Karışıyor içim
Dönüyor başım
Sanırım ben halen
Aşk sarhoşuyum

Mağdur ve mağrur bir kavga içindeyim
En büyük silahımla yazıyorum
Kırılmasın kalemim
Ben onunla savaşıyorum

Baş ediyorum bu dünyanın
Kirli yüzüyle
Bir tarafta senin hayalin
Aklımın bir köşesinde durur
Öylece

büyük bir şair olma derdinde değilim
Sensizliğe mahkumken yüreğim
Tek özgürlüğüm şiirlerim
Seni yazıyorum

Biraz tedirginim
Acabalar var yüreğimde
Belki olurda insafa gelir
Dönermi diye
Yolunu gözlemekteyim

Vakitsiz gelen sabahla
Aramız açık
Tam konsantre olmuşken
Sensizliğe
Coşmuşken kalemimden
Dökülen cümleler
Birden sabah oluyor
Dalıyorum uykuya
Oysa ben seni hep yazmak
Istiyorum

Çünki Benim
her günüm senle geçiyor
Sensizken bile