Oysa Anlatamam Kendimi Şiir Kadar

Ben beni yakan şiire bir kabir borçluyum
Fakat şiir sorgulamaz öleni
Kirliyim
Ve tutsak olduğum kadar mazlumum
Caniyim
Şiir denince öldürürüm kendimi; sana yazılmış şiirleri sustururum!
Oysa
Ben beni yakan şiire bir kabir borçluyum

Zalimim şiir kadar şaire
Bozguna uğramış özgürlük kadar yakındır kaçılacak zamanlar
Her kelime toprak atar
Fakat sana söylenmemiş şiirler yığılır dudaklarıma
Çatlak çamurundan dökülür yüzün
Seni mahpus ettiğim onca gündür
Kirliyim
Dişlerim kemirir kelimeleri ve tükürürüm

Şiirler kadar özgür ve hainim
İhanetim: ‘ne pahasına olursa olsun’ deyimine anlam katamayışımdır
Seven pazarlığı için mi yanmıştır?
Kara perşembeler tezgah olur seni seven gerillaya
Ben şiirimi taşlarım
Ağlarım
Anlatamam kendimi kör kurşuna
Oysa
Bütün kurşunlar kördür
Tezgahlarda kurşunlar sevenini görür
Oysa
Anlatamam kendimi kör kurşuna