Oysa Şiiri - Cem Seyfeli

Gece karanlıktı alışkındık
Ses feryattı benimdi
Alışkındım
Karanlığına olduğu gibi
Alışkındı gece sesimin sessizliğine
Aldı koynuna yine
Sesimdeki suskunluk
Çığ oldu büyüdü feryadımdı
Gecede şaşırdı bu işe
Karanlığınca eritmeye çalıştı çığı
Boğmak istedi karanlıklarında
En zifir kuytularına çekti feryadımı
Beni sesimi ve sesimdeki sessizliği
Bir bilinmezlik durağında buluştuk
Gece zifir ben ve sesimin sessizliği
Sokak araydı ve boştu
Feryat otobüsüne çeyrek zaman kala
Her seferini olduğu gibi kaçırmadık bindik
Alışkındık alışkındım alışkındı
Oysa güneşe doğru bakmak gerekti
Bunu hepimiz çok yabancılamıştık
Beklide unutmuştuk unutmuştum unutmuştu

02-03 / 10 / 2008