Oysa Şiiri - Şair Hasret_n

Pişmanlik
yalnizlik gibidir
Hep birşeyler taşisa da bizden uzaklara
Biziz en ince ufalanan birden
Biziz en ince dikine uçan kuşlar karişlayarak zamani.
Hangi ani acitir, nerede kanar yara?
Yiten ne gidildikçe gerilere, ötelere?
Pişmanlik;
yaşamamiş olmak arzusu
Girdaplarda döne döne savrulan yillar I
Irmaga akan bir kiş günü misali üşümüş düşünce,
en ince hüzün...
Oysa - bitanem - ben kocaman bakişlarini sevmiştim,
oysa ben gözlerinde yaz resimleri görmüstüm,
daglarin huzurunu bulmuştum.
Şimdi ben ne dogumumu bilirim ne de ölümümü.
Birşey bilirim duran biziz, yorulan zaman,
Peki öyleyse
neden böyle kirik kolum kanadim?