Oysa Şiiri - Ayşe Yavuz

Uyandığımda yağmur vardı toprakta
Ve içimde hüzün
Öylesine bir gidiş değil ki bu
Yüreğe dair ne varsa götürülmüş..

Yağmurumu çalamadı toprağın
Sen güneşinin altında sıcak ve mutlu
Ben yağmuruyla coşan bir çiçek gibiyim
Oysa sadece hüzün doluyum
Neler isterdi bu yürek
Neleri verirdi
Gözü kördü, körlükten de memnun
Çirkef değildi hayat
Yalın bir yürüyüştü kaldırımlarda
Yalnızlık içimi ürpertirdi
Oysa şimdi tek sırdaşım
Alıştım diyemem
Alışkanlıklar unutturur sevdanın acısını, sevincini
Şimdi belleğimde var olan güzelliğin.
Unutmak mümkün mü?
Güzelliğinde ölmekten korkardım
Nitekim öldüm de…

Uyandığımda yağmur vardı toprakta
Ve hüzün
Yürek her şeyi verebilirdi
Yarım kalmazdı uğursuz yaşam
Sinek gibi ezilmezdi
Martılardan daha yükseklere uçardı
Verebilseydi keşke…

Hep bir keşkem olmuştu
Ve yinelenen keşkelerim
İşte bir yenisi daha
Keşke çıkmasaydın yaşamımın özünden
Kanıma işlemeseydin
Ve herkes gibi acıları sineme koymasaydın
Keşke bir bahar günü gülümsemeseydin yüzüme
O vapura binmeseydik enerjiyle
İstanbul’da kanatlanmasaydık
Bacaları hiç benimsemeseydim
Keşke dahasını vermeseydin
Vermeseydim.

Bedeninin tuzunu almasaydım
Kokunu ciğerime çekmeseydim
Keşke baştan çıkmasaydın ateşimde
Ve çıkmasaydım serinliğinde
Mümkün müydü?
Ve en önemli keşkem
“Beni böyle bırakmasaydı”
Zavallı bir kedi gibi
Sığınacak yer arıyorum
Ve tüm dünyaya nankör olabilirim.

Uyandığımda yağmur vardı toprakta
Ve alabildiğine hüzün
Yalnızlık nedir bilir misin?
Serde delilik nasıldır anlar mısın?
Beynine inci inci sıkılan kurşunları hissedebilir misin?
Ya da onlarca çiçek varken
Nergisin içine verdiği hüzne ağlayabilir misin?
Yüreğin yangınını anlatamama telaşına düştün mü?
Al sana bir yığın soru sevgili
Kalmak yada gitmek temellicesine
Dedim ya yalnızım
Kalmak dedim
Kalmamak dedin sevgili …
Oysa kalmak kelimesinin her harfine
Neleri verirdim
Oysalar da çok hayatımda
Oysa ben
Oysa şu
Oysa bu …
Oysa hiçbiri yok benimle
Hani derler ya
“Ölmüşümde ağlayanım yok”
Ne kadar gülüyor,
Ve ne kadar doğruluğunu benimsiyorum.

Uyandığımda yağmur vardı toprakta
Ve bitmek bilmeyen hüzün
Rüyalara inanır mısın sevgili?
Ben inanmam
Her seferinle seninleyim
Seviyormuşsun
Gülüyorsun en güzel halinle
Sesin öyle huzur verici ki
Ellerimi sıkıcı tutup,
“Yanındayım” diyorsun
“Yanındayım ve seni seviyorum”
Oysa değil sevgili
Oysa hiç değil
Oysa…
Şiirce yaşam diledim belki
Hayal peşinde koştum kim bilir
Bildiğim tek şey gözlerin,
İçindeki o dehşet gülüş,
Aşk.
Oysa şimdi yok
Öyle uzak
Öyle kör
Ve öyle acımasız.
Bilirim kan çanağına dönebilir her an
Aşkı anlattığı gibi korkuyu da hissettirebilir
Ya bir gün, ya da iki gün
Bilirsin unutulur her şey sevgili
Unutmam der, yine de unutur insan
Bu yüzden unutmam demiyorum.
Biliyorum ki daha kolay unutacaksın beni
Kim bilir belki unuttun
Oysa ben…
Oysa senin için…
Oysa neler…
Oysa boş ver…

Uyandığımda yağmur vardı toprakta
Ve içimde dehşet hüzün
Oysa ben…
Oysa senin için…
Oysa neler…
Oysa boş ver…

27.03.2002