Oysa Şiiri - Taş İskele

Hayalimdi içinde kıvrılmak.
İçinde bir iğrenti, eğretiliğimden bildiğim.
Oysa…

Tut gözlerimden, çakılsın bakışın içime.
İçindeki beni değiştir, kendinle.
Oysa…

Hayatım dedin bana.
Beni ne kadar sevdiğini anladım.
Seni çok sevdim.
Oysa…

Okşadım saçlarını.
Yağmur oldun gözlerime,
gözlerine yağdım.
Düşledim seni.
Oysa…

Yazsızdım.
Yazısız.
Güzüm oldun.
Güzledim içimdeki renkleri.
Renksizliğindeki maviliklerde uçtum.
Oysa..

Yoktuk.
Çoktuk.
Kimseydik.
Hiç kimseydik.
Ne çok tanıştık hemcinslerimize.
Biz, bizde yalnızdık.
Oysa…

Sana her gelişimde,
bineğimdi yüreğim.
Yüreğindi, hüzünle yıllanmışlığımdaki meye hasretim.
Sektin.
Seni içtim, tel tel.
Oysa…

“İnsanlar, insanların içinde
İnsana hasret yaşar”
Sen benim
y/ağan
g/özlerim,
dinmeyecek hasretimsin…
oysa.
.
.
.
Ve “belki”…