Oysa Şiiri - Necati Kerem Çağırıcı

Oysa ne şiirler yazmıştım sana
Taş çıkartırdı benim diyen ozana
Bilmem ki ne denir bu aşkı bozana
Ben sevdim hep seni Sarıkamış’tan Kozan’a…
Oysa ne şiirler yazacaktım uğruna
Oysa ne gemiler yakacaktım yoluna
Oysa ne besteler yırtıp atacaktım soluna
Oysa ne şarkılar söyleyecektim sessiz geminin ardındaki gözlerinden süzülen gizemli fırtınaya
Oysa taksaydın beni koluna
Oysa sensizliğin çaresi ne kolay bulunurdu
Oysa elimden tutsaydın bir kere ne olurdu
Kalbim belki daha az yorulurdu
Gönül otaklarına sevdalar kurulurdu
Oysa sessizliğinle birleşen çığlığım tiz seslerden kurtulurdu
Ne zaman seni sevmekten vazgeçersem zaman o zaman dururdu
Beklerken seni ne yağmur ne de kar
Sensiz kalbim bana bile dar
Ne olurdu gelseydin ey yâr
Ömrüm sessizlikte derin bir yar
Ne kadar gülümsersen bana o kadar kâr
Sensizlik geldi bir yanı, yalnızlık diğer yanı
Sanki ihanet içinde bana attığım zar
Yanar göğsümde ismin büyür bir har
Ama ne geldin ne sevdin,
Ne kaldın ne de gittin,
Herkese açtın kalbini bir beni sevmedin…