Oysa Şiiri - Bekir Dalkıç

Oysa ben seni bir kadını sever gibi sevmedim aslında
Ne ıslak iki dudak bekledim öpmeye, okşamaya pürüzsüz bir deri, ne sıkmaya yumuşak bir et.
İnan zerre yok içimde bir ihtiras, fokur fokur fokurdayan.
Ve ne karnımda ağrıyan şehvet.
Hatta üzülme diye söylemedim bile sana derdimi.

Ben seni kumruları sever gibi severdim mesela.
Ürkek yürekleri ürkütmeden.
Hele ki konmazken hiçbiride omzuma,
Karşılıksız besledim, doyurdum onları.
Sonra da uçup gittiler.
Sana baktıkçada kalbimi beslerdim.
Sen de uçup gitme diye.

Sana seni seviyorum demeyeceğim hiç.
Çünkü ben seni bir kadını sever gibi sevmedim hiç.
Ben seni küçük bir kız çocuğunu sever gibi sevdim aslında.
Saçların sarı başaklar, ok gibi batmıştı göğsüme, ölmedim.
Tenin sıcak ekmek gibiydi, it gibi de açtım lakin kıyıpta bölmedim.
Bölemedim.

Sen seni mutlu edecek herşeye layıksın diyorum şimdi.
Şimdi bir tek sesini dinliyorum öyle uzaktan uzaktan.
Ve gidiyorum görünmeden, kurtarıyorum gönlümü aşk adındaki her türlü tuzaktan.
Sonsuza kadar susaraktan.
Hatta üzülme diye söylemedim bile sana derdimi.

Şimdi bir çalının ardına gizleyip gözlerimi,
Çekiyorum o güzel yüzünü derin derin, kalbime kalbime.
Sana gölgemi bıraktım bir gün terlersen serinle diye, çekinme al.
Gidiyorum ağır ağır görünmeden,
Ve kapattım gözlerimi, açmamak üzere tekrar,
Ne olur orada kal.
Hoşçakal.