Örümcek ağları sarmış beynimi
Kurtulmaya çalışsam da labirentlerden
Düştükçe düşüyorum daha derinlere
Bulmacaları çözemiyor kalemim
Gündüzüm, gecem yokluyor bilinçaltımı
Gömü çıkartıyorum anılarımı,
İsyan bayrakları açıyorum özlemime
Keşke diyorum yol olduğun yerden,
Görebilseydim,duyabilseydim seni
İnan ki çok erkendi gidişin,
Neden dedim de bulamadım cevabını
Üniversiteye adım atmıştın oysa,
Baba teşekkürler her şey için diyordun
Öpmüştüm saçsız başını son defa
Acılar içinde olsan da çok mutlu olmuştun biliyorum
Ya ben ya ben kızım......
Doyamadım ki sana...........
Bağıramadım, gitme, bizi bırakma
Annelerin en fedakarı annene acı bari,
Diyemedim.........
On sekizindeydin bebeğim....
Yüz sekizinde değil
Çok mu üzülmüştün,
Çok mu yorulmuştun,
Acelen neydi be kızım.....
Oysa;
Ben senin yerine ölürdüm be güzelim...ölürdüm.
18.05.2004
Şeref YıldırımKayıt Tarihi : 18.5.2004 23:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İsyan etmemek mümkün mü ?????
Dayanılası değil biliyorum, fakat çare de yok ki...
Sevenleri, sevdiklerinde O
her zaman yaşayacak ve mutlu biliniz ki....
Birgün hepimizin gideceği yere O acelece gitti..
Sabırlar diliyorum ve dayanmalıyız diyorum...
Sevgi, saygımla.....
TÜM YORUMLAR (3)