Oysa Şiiri - Hülya Birol

bir kaç özlem sezdirdik cümlelerden
adına şiir denilen
haydi
şen kahkahalara diyordu aşk
telepatik bir ressam değil miydi?
efsanelere sözsel tablolar dizeleyen
tesadüfle tevafuku çeliştiren

oysa ben
dağlar yükselttim derinlerimde
kurtların kuzularla hür yaşadığı

oysa ben denizlere yağmurlar diledim
aşkla her kavuşmalarından
ayrıştıramayacağımız yoğunluğumuzu

oysa ben rüzgarları karşıma alıp
fırtınalarda sorguladım içgüdülerimi
aşkın yürürlüğünden imkansızlığı kaldıran
cesaretim hakim evrene

oysa sen
kulaklarında yorgun sesimi anımsamaya çalışıyorken
kıskanılası düetlere kemanlar vokaldi düşlerimde
evet duyuyorum
ilk kadehte rastlaşmayan bakışmalarımızın
telaşlı tanışmalarını

ya sen
bilmiyor musun tan yerinden önce
gökyüzünün kızıllığını
yıldızların bile yanmamak için kaçıştığını

şimdi söyle
aymısın güneşe terkeder ışığını
yıldızmısın kendi bilmez neden kaydığını

ya ben
hışırtısız
yaprağımıyım sonbaharının
görmüyormusun ruhumun
bahara koşar deli taylarını

18 Mart, 18:01 ·