OYorumsuz Şiiri - Adem Bozdağ

O sevgiye duyduğu hasreti
Yüreğinin en derin köşesine gömdü
Geçen onca yılın ardından artık söndü
Çünkü ayrılık acısıyla yaralıydı yüreği
Bir umut bekliyordu dünyadan
Çözülmemiş duyguları insanlara kapalıydı

Oysa çok az bir mutluluk istemiş
Kimini deliler gibi sevmiş
Aşkı için dünyalarını vermiş
Kimileri onu hiç sevmemiş, değer bile vermemiş
O da herkes gibi zamana isyan etmiş
Uykusuz gecelerinde kalemi ışık olmuş
Şiirleri onun için konuşmuş
Ayrı düşmüş unutulmuş
Kimi gün ağlamış, kimi gün susmuş

En büyük nefreti, ihanetti
İki yüzlü insanlardan tiksinmişti
O acıyla yaşamış, ayrılığa alışmıştı
Şimdi tek bir dostu bile kalmamıştı
Zamana boyun eğmiş, yenilmişti
O aşıktı herşeye
Hayatının son sahnesinde
Çaresizdi,
Hayallerine düşüyordu son kurşun
Ve birde bitmeyen uykusuz geceler
Ve işte şiirlerindeki son heceler