Oynayalım mı? Şiiri - Gülsüm Çakır Ozumok

Bir annem olsaydı
Acı tadı
Tatmamı geciktiren

Varlığı ile atmosferim olan
Beni bana yaklaştıran

Sırıtmazdı içimdeki acılar,
Benliğimde...
Baharda ölen kozalar gibi

Şelale olabilirdim
Cılız bir dere yerine

Yüreğim bu denli sıcakken
Bu denli soğukluğu yaşatır mıydı?

Yine de engelleyemezdi belki inciniklerimi
Varlığı melhem olmaz mıydı?

Vermediği için
Kendini bana
Hep verdim kendimi
Başkalarına! ...

Güneş tutulduğunda
Dünyanın gölgesini
Göremedim ayda
Annemin gölgesini göremediğim gibi
Bende

Yalındı duygularım
Duyargalarımın gelişmişliğinde, yalındı algım
Bu denli çetrefilli değildi
Annesizliği keşfimden önce

Etmeyen
Beni bana
Düşman
Beni bana bırakan
Beni kendinle örten
Yorganım nerde?

İzler koyarak çarşafıma
Kalıp gibi yatmaktan
Kalktığımda panikle
İzlere bakmaktan
Yorgun şimdi
Gözlerim ve iskeletim

Her yanım ağrıyor
İlaç vardı
Çocukluğumun karabasanlarından önce
Oysa hiç bir şey kesmiyor şimdi
Akıl ve duygu ağrılarımı

'Bir anne istiyorum'
Ya da
'Bir annem olsaydı'

.......................Oynar mıydım..............................

Bu denli
Terki diyarsa kişiliğinin oluşumları

Bu denli
Yalnızlığa bırakılmışsa

Bu denli
Korkutulmuşsa

Sadece seçeneği, seçeneksizlikse
Ve
Birine yapmak zorundalığı
Sayılmazken...

'Eğer'

Herkesin semayesi olma korkusu ile
Geme vurulmuşsa
Aklı

'Bir annem olsaydı'
Dememin alemi ne

Kendi olması bile elinden alınmış kadına
Haksızlık edenlere katılmışım
Yıllaca

'Beni doğuran kadın' Demekle

Bir anne istiyordum
Şimdi bir kız kardeşim var.

'Çocukluğumun yerine'

...........Oynayalım mı.............

Ankara/Çankaya/Ayrancı/2000/01/0330