Oynama II Şiiri - Süleyman Öncül

Yaşam sona ermişti.
Toprak donmuş,
Yaprak donmuş,
Ben yok olmuştum.

Ayın buzu çözüldü ardından,
Yıldızlarla cilveleşti.
Ve güneş toprakla ounaştı.
Bereketi kabardı toprağın
Döl verdi.

Benim çürüdü dediğim,
Yok olan yaprak
Düşüşünden daha bir gür,
daha canlı ve yeşil
Tırmandı kollarına ağacın, sarıldı boynuna
Yaşamı verdiği gibi aldı geriye:
Aynen iade.
Girdi sıcacık yaşamın koynuna.

Yıldızlarla cilveleşirken ay,
Güneş oynaşırken toprakla
Ne yalan söyleyeyim
Geri dönmek için umutlanmıştım ben de.
Ama
Nafile

07/03/1993 PAYAS