Öyleymiş Meğer Şiiri - Şükrü Metin

Çalındım çırpındım ömrüm boyunca
Emeklerim yekten boş imiş meğer
Gidemedim sevdiğimin huyunca
Onun gönlü elle hoş imiş meğer

Aşkı ile cayır cayır yanmıştım
Geceli gündüzlü adın anmıştım
Sevgiden anlayan biri sanmıştım
Kalbi yontulmamış taş imiş meğer

Esen yelden kokusunu aldığım
Uçan kuşlar ile haber saldığım
Bakınca resminde huzur bulduğum
Hayâlmiş,serapmış, düş imiş meğer

Üç öğüne oymuş içip yediğim
Kötülükten onu esirgediğim
Çiçekler açınca bahar dediğim
Zemheriymiş kara kış imiş meğer

Çektiğim çileler gam,keder,tasa
Bulunsun yanımda beş metre hasa
Büründü gençliğim bir kara yasa
Yaşamım ölümle eş imiş meğer

Prensler misali bembeyaz atlı
Bir nefes şeker,bal,kaymaktan tatlı
Heybetli duruşlu yelken kanatlı
Can bedenden uçan kuş imiş meğer

Metin-iyim gönül neyi arar ki
Hukuk içermeli öyle karar ki
Celâllenip gitmek neye yarar ki
Makbul olan ağır baş imiş meğer