Sarıp sarmalanmış benlikler,
Umudu en barışçıl sevgi sanan yürekler,
Kalabalıklar...
Sesler duyulmuyor.
Herkesleşmiş dünya
Kimsesiz anlarla dolmuş sahipsiz sevdalar.
Öfkeleniyorum .
Dinmiyor yürek sızım
Garip zamanlara takılıp kalıyorum
Sürekli sorgulanan bir geçmişi
Yitiremiyorum köklerimden
Mıh gibi çakılmış kokun
Her esen yelde ararken fark ettim ,
Artık yorgunum.
Kayıt Tarihi : 20.9.2021 09:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!