Ahududu geceler,
Kesik kesik eşlik edilen nağmeler,
Sonu gelmeyen hıçkırık,
Kocaman bir karanlık,
Karanlığı delip geçen tek gerçek yalnızlık,
Acı, sızı, çokça alev ardından kor,
Ah! Allah'ım,
Sadece inandım,
Neden bu kadar yandım?
Dönemem geri, silemem geçmişi,
Özlemim sadece;
"Çocukluk"
Gözlerimi kapatsam,
Erik bahçesinde açsam
Kuş cıvıltıları kulağımda
İlkbaharın kokusu burnumda
Papatyadan taç yapıp
Özgürlüğün tadına varsam
Rüzgar kucak açsa bana
Hasret gidersem sıkı sıkı sarılsam
Yumuşacık yeşil örtüye uzansam
Hayaller eşliğinde uykuya dalsam
Gözlerim kapalı
Açtığımda yok olacak biliyorum
Bu hayal bitmesin, istemiyorum
Şimdi de yaşamak anlamsız
Eriklerin tadı yok
Papatyalar kokmuyor
Güneş ısrarla doğuyor ama
Ne aydınlık ne de sıcak
Beni mutlu etmiyor
Güne küstüm
Gecelerin hatırına yaşıyorum
Buna yaşamak denirse, umutsuz, hayalsiz, öylesine...
Kayıt Tarihi : 10.5.2022 05:27:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!