Öylesine Yaşamışım Şiiri - Erol Ars

annem beni
bir deri bir kemik götürmüş dispansere
doktor
"bu çocuk çok bakımsız kalmış, yaşamaz" demiş
yazdığı reçete annemi ağlatmış
ne elde varmış
ne avuçta
babam ancak karın tokluğumuza çalışırmış
...
korkulu, üzüntülü geçen zaman içinde
can gelmiş bedenime
kıçım başım oynamaya başlamış
velhasıl anamın gözyaşı
babamın çaresizliği hürmetine yaşamışım
annem kahkaha atan bir çocuk olarak götürmüş beni dispansere
doktor keyiflenmiş
büyük bir sevinçle batırmış iğneyi kıçıma
yediğim onca iğnelerde çıt çıkarmayan ben
ilk defa ağlamışım
ve doktor demiş ki
"bu muşmula götlü çocuk yaşayacak"