Öylesine Ve Ölesiye Şiiri - Kubilay Tek

göz yaşlarımı gölgende dinlendirsem
sogutsam kırgınlıgımı yavaş yavaş
aglasam durmaksızın
senin yoklugunda
sonra yagmurlarla gelse şafak
bulutların ardından
bir başka gülümse güneş
yeni dogan güne
yoklugunda erittigim bedenimi
varlıgında diriltsem
seninle uyusam seninle uyansam
şizofrenik efektlerim olsa
durmadan oynasam
sadist çıglıklarım
realist düşüncelerim
romantik akımlarım olsa
öyle delice öyle kışkırtıcı
ve öyle ölümüne hislerim
uyusam günlerimi unutsam
ve bir başka uyansam
yarınlara...
tesadüf olmasa tevafuk olsa
bu gün yagmur olsa
öylesine ve ölesiye
ve sonra yine sen gelsen
elinde şeffaf şemsiyen
üstünde siyah pardesü
boynunda pembe kaşkolun
gelip geçsen ömrümüzden
öylesine ve ölesiye
bir taciz ateşiydi
bu bendeki
birden hülyaları degiştiren
öyle esrarengiz olsa
tıpkı baz'ın kırmızı turnusol kagıdını
maviye boyaması gibi
film gibi yani
öylesine ve ölesiye