Öylesine severdi yaşamı

Öylesine severdi,
Öylesine severdi ki yaşamı;
Hep avuçlarında taşıdı.
Koşmadı bile.
Hatta hep yavaş yürüdü,
Düşürmemek için onu.
Gözleri hep üzerindeydi,
Çoğu zaman başka bir şey görmedi.
Ama Azrail kararlıydı,
Onu elinden almaya.
Bir çelme taktı bir gün ayağına;
Düştü ellerinden yaşamı,
Ve paramparça oldu...
Elleriyse açık kaldı.
Sanki tanrıya yalvarıyordu.