Öylesine Öğütler 4 Şiiri - Nevzat Dağlı

Utanma heveslilerine...

Utanmak iyidir, haz verir bize,
Yanında yağ çekip gezenden utan.
Baskıyla, tehditle gelmeyiz dize,
Zulme methiyeler düzenden utan.

Ağzına dolanan kadın organı,
Sizdeki saplantı, bendeki kanı.
Belaltı sözlerle, sıkma sen canı,
Sözüne dudağı büzenden utan.

Kime yarıyorsa ‘mesir macunu’,
‘Şeyi şey edenler’ biliyor bunu.
Sanırım etkisi o malum konu.
Her yerde uçkuru çözenden utan.

Tanrı biliyor ya, için dar gibi,
Açık etmediğin, bir dert var gibi.
Yakıyor aydınlık, kızıl kor gibi,
Yalnız karanlıkta azandan utan.

Kendisi söyledi; fişleyen sizde,
Haramı iştahla dişleyen sizde,
Recep'le Nebi'*'yi eşleyen sizde,
Densizliklerine kızandan utan.

Türk ulusundanız, Atatürk önder,
Bunu bilmiyor mu izansız kindar?
İstersen kanımı tahlile gönder,
Dinle, ırkla insan ezenden utan.

Karanlık, sevmezmiş mumcuyu, mumu,
Zalimce ezermiş fırsat buldumu.
Takiyye yaparmış zorda kaldımı,
Bunları unutan sazandan utan.

Fenerle soyanı gözden kaçırma,
Adalete vurup dipten göçürme.
Ardından gaz verip şeyhi uçurma,
'Ben oldum' diyerek gezenden utan.

Hukukun başında haklılık gelir,
İnsanlar, kurumlar hakla yücelir.
Savcılar, hakimler bunları bilir,
Adalet içine sızandan utan.

Verdikçe vermişti Yüce Yaradan,
Adalet sendense övdün sıradan.
Damadı kurtardın aktan, karadan,
Elinde saklanan kozundan utan.

Yuh! Olsun; haksıza arka çıkana,
Yiğide alçakça yafta takana,
Kurunun yanında yaşı yakana;
Suçsuz insanları üzenden utan.

Emek sömürüsü sosyal yaradır,
Satanın savanın derdi paradır.
İşçiyi zorlama gözü karadır,
Hakkı insafsızca süzenden utan.

Haramlar akarsa hep oluk oluk,
Cehenneme gider kutsal yolculuk.
Birlik bütünlükte kesildi soluk,
Ulusal birliği çizenden utan.

Özgül ağırlıklar düşerse yere,
Sürüne sürüne gidecek nere?
İnsanlık adına düşün bir kere.
Onurdan, vicdandan, izandan utan.

Kahkahada değil, özdedir iffet,
Kadınlık onuru en büyük saffet.
Sen önce hırsızı yanından defet,
Karizmanı çizip tozandan utan.

Direğe tırmanan kedidir kedi,
Gördük trafoda ne haltlar yedi.
Patron bile sana ‘yeter be’ dedi,
Kısa kes artık da, uzundan utan.

Terörist savunup, itibar diyen,
Saygı beklemesin bizden katiyen.
Şecaat arz edip, sirkat söyleyen,
Eşinden, oğlundan, kızından utan.

Ey! Kozmik kapıya levyelik yapan,
Paralel yollarda itibar kapan,
Mazlumu ezerken güçlüye tapan,
Sende yürek varsa sızından utan.

İktidar sarhoşu olup sapıtan,
Gülenle dost olup gülüp sapıtan;
Ağlamaya bir yol bulup sapıtan,
Verdikçe verirken nazından utan.

Yine sütten çıkmış ak kaşık oldun,
Kandırıldık deyip çıkar yol buldun.
Bak işte sonunda çok yalnız kaldın,
Eskiden attığın pozundan utan.

Şımardın iktidar gücüne kandın,
Bazen tükürürdün, bazen utandın,
Dinci saltanatın sürecek sandın,
Laikliğe karşı tezinden utan.

Kimler olmuş idi Feto’ya yalak?
Gözler gördü bunu, işitti kulak.
Bu seksen milyonu sanma ki salak,
Dönmekte yarışan hızından utan.

Alıştın cukkaya azı yetmiyor,
Haklı eleştiri hoşa gitmiyor.
Edepsiz edepsiz sözün bitmiyor,
Haklıya yönelen sözünden utan.

Nevzat gerçek söyler göze bakarak,
Halka yol gösterir öne çıkarak.
Sen, halkın içine nifak sokarak,
Sinsice huzuru bozandan utan.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat
*Nebi: Peygamber
Not: Bu taşlama, “Tükürme heveslilerine”
adlı taşlamamız temel alınarak yazıldı.
Her ikisi de aynı kapıya çıkıyor.