Öylesine nefret ettim ki senden

Bir yaradır bu içimde durmadan kanıyor,
Halini sormak istiyorum el beni kınıyor,
Her nereye baksam gözler sana dalıyor
Öylesine nefret ettim ki senden.

Bastırılmış duyguların yıllardır esiri oldun,
Yüreğinde yanan kor ile yaşayıp durdun,
Sonunda kendine layık bir mecnun buldun,
Öylesine nefret ettim ki senden.

Yüreğinden sevgimi hiçbir zaman silemedin
Bana olan sevginmiydi? Nefretin mi? bilemedin
Eminim ki şu dünyada hiçbir zaman gülemedin
Öylesine nefret ettim ki senden.

Senin için kime neler ettiğimi bilesin!
Şu fani dünyada ettiğini hep çekersin,
Bu kahırla yaşayarak dar-ı beka edersin,
Öylesine nefret ettim ki senden.

O halin hal değildi, bilerek hep tutuşup yanmıştım
Sahte duygularına ben nasıl, ne diye kanmıştım?
Seni sevmek uğruna nice kalpler kırmıştım.
Öylesine nefret ettim ki senden.

Ahrazoğlum yaşananlar hep mazide mi kalıyor?
Büyük söz söyleyenler, lokmayı büyük arıyor
Allah’tan korkmadığı gibi kulundan da utanmıyor
Öylesine nefret ettim ki senden.

Afşin-1994