Uyuşturucu kavminde katolik bir rahibeyi andırıyordu kadın,
Defalarca vuruyordu delikanlı,elleri titrek,
Günahlarından arınmaya gelen müşterilere!
Varsayımlarla hareket eden;
Uzanamadığı ciğerin üzerine işeyen, bir kediyi andırıyordu kadın.
Zulmünden feyz alan vakıflara sıçrıyordu tüyleri.
Hiç durmadan gürleyen,
Miğferiyle sabahı dürtükleyen, şimşek mavi-beyazı!
Yedili satılan nescafe müptelası bir gökyüzünü andırıyordu kadın.
Her ayeti, inayetle bir milyon yılda inen;
Yapılan halk travması palavmalar sonucu direnişe geçen!
Sonunda 'amin'i unutulmuş bir duayı andırıyordu kadın.
Öylesine tövbekâr..
Öylesine kadın..
Ölüm sadece ona mahsustu
Ve mahpusa düşmüştü ayakları..
Kayıt Tarihi : 20.4.2011 17:15:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!