Öylesine hissettim ki, ben seni
Anlatamam, yürekteki sevincimi
Dizsem de tüm cümleleri
Tarif edemem, gönülden geçen sevgileri
Dillerim değil, gözlerim değil,
Sadece konuşuyor yüreğim
Bir ben anlıyorum sevincimi
Birde muhabbetine yandığım sevgilim
Anladım ki ben, hoş değil
Hep de bom boş yaşamışım dünyada
Ruhumu değil, doymak bilmeyen nefsimi doyurmakla meşgul kalmışım
Kandırmışım yıllarca kendimi,
Uğraşmışım doymak bilmeyen, gözlerim için
Bu can senin, bu ruh senin, bu beden senin
Aldığında ben bir hiç'im
Bu hiçlikle yaşayan,
Dünyada hayvandan bir biçim
Böyle yaşayışla, nasıl olurdu, huzuruna gelişim
Affet Yarap, Affet beni ve benim gibileri
Eyvah ki, ne eyvah
O zaman
Hangi berrak sular temizlerdi beni
Hangi miski amber kokular giderirdi
Ruhumdaki pis kokuları
Anamın dokuz ay boyunca taşıdığı
Titreyip koruduğu çocuk
Kirlenmiş olarak nasıl gelirdi huzuruna
Anam zelil perişan,
Bense, varlık içinde yok olan, ruhsuz bir insan
Sen, beni koru Yarab
Ana rahminde ki bir çocuk gibi
Tertemiz sana kavuşmayı nasip et
Yoksa!
Sevgisizlikle gelişimde
Yüzüme bakmazdın
Boşa geçen ömrümün hesabını vermek
Ben ve benim gibi cahillere
Çok, hemi de çok ağır gelirdi
Şimdi
Yolum, yönüm senin gösterdiğin yoldur Yarab
Kemal'eren Kemal Berk
21.4.2021
Kemal Berk
Kayıt Tarihi : 6.8.2021 00:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!