Öylesine değildi…. Şiiri - Hatice Geçkil

Öylesine değildi….

Yıllardır gitmek istemediğim özel bir gündü…..sonunda ısrarlara dayanamayıp gittim….hayat ne garipti…ağlarken gülen gözler tebessüm ederken acıları yansıtan yüzler…yarın anneler günüydü….etkinlik özürlü anneler ve çocuklarına idi….yıllarca saklandım bu gibi yerlerden..ve bende şimdi aralarındaydım…akşama fener bahçe Galatasaray maçı vardı kimi FB forması kimi GS forması giymişti…beklide ne anlama geldiğini hiç bilmiyorlardı…dünya onlara başka bambaşka güzeldi….sahneye çıkan bir sanatçı önce onların eğlensin diye başladı türkülere…ben sigara üstüne sigara bir köşede…..ortada çoğu tekerlekli sandalyede bazıları dünyadan habersiz anneleri tutmuş ellerinden halay çekiyorlardı…biri çekti dikkatimi üzerinde rengarenk bir elbise başında kovboy şapkası..öyle çok eğleniyordu ki ben dünya güzeli oldum diyordu…öyleydi de…gözlerden akmaması için uğraşılan yaşlar gizlenmeye çalışılsa da..sonunda damla damla iniyordu yanaklara…..zaman aktıkça eğlence yerini hüzne bırakıyor gibiydi anneler için..çocukların ellerine verilen birer çiçek annelere anneler günün kutlu olsun annem diye …..yutkundum….sigara yetmiyordu bastırmaya…öyle gözler vardı ki pırıl pırıl parlayan şefkat arayan öyle eller vardıki uzatında tutalım diyen….zordu her anne için hüznün saklanacağı anlar çok zordu…..onlar bu dünyaya neden geldiklerini bile bilmezken bir anne evladı için canını vermeyi göze alırken …o ortamda diğer anneleri görünce haline şükreden nice anneler gibiydim bende…sonra sahneye çıkan bir genç …annem sensizim yaralarım kanıyor kimsesizim diye başladığı türküyle ortama sessizliği öyle bir çöktürdü ki……….sanki yağmur yağıyordu…sanki yürekler susmuş sanki dünya bir an durmuştu…gün ne anlatılacak gün ne kalemlerle yazılacak bir gün nede unutulacak bir gündü…..yaşamayanın anlayamayacağı ülkemizde özürlüye bakışların hala değişmediği yasaların onlar için hiçte kolaylıklar sunmadığı bir ülkedeydik …insanlarımızın o çocuklara acıyarak bakmaktansa onlar için bir adım atmayı seçmeleri ne iyi olurdu…ya bazı insanlar son sözlerim onlara ….onlar birer sevgi yumağı onlar bir annenin evladı onlar bir can..onlar bir birey bir insan…acıyarak bakan gözlerinizi önce kendinize çevirin önce kendine acı….ancak o zaman anlarsın onlarında bir yürek bir insan olduğunu..onlarında bir yüreği bir kalbi olduğunu…………………….HERKES ANNE OLUR……………AMA HERKES …………ANA………..OLAMAZ………………….

İşte böyle bir gündü…….