Öylesine Bir Veda Şiiri - Can Akın 2

Gidiverdin öylesine
“Bitmesi gerekiyordu“ dedin kayıtsızca
”Hiç yaşanmamalıydı, bir hataydı zaten” dedin…
Öylesine katı, öylesine soğuk duruyordun ki karşımda,
Kelimeler karmakarışık dolanmaya başladı birbirlerinden kaçarcasına zihnimde…
Benim acı çekmemi istemeyen mağrur bir anne edasıyla,
Kadınsı duygusallıklarını ve vicdanını öne sürdün, alay edercesine…
Oysa, “Sevmiyorum artık, hiç sevmedim” demeliydin belki de…
Tereddütsüz koynuma girecek kadar cesursan,
Artık sevmediğini söyleyecek kadar da cesur olmalıydın…
Belli ki, geleceğini garantileyecek mantıklı ilişkilere sunacaktın kendini,
Bakire Meryem edasıyla…
Kimbilir, hak vermek gerek belki de,
Hayır, sana değil,
Seni daha önce terkedip gidenlere…
Başardın be gülüm:
Bak işte, iki yabancı oluverdik bile birbirimize,
Sanki hiçbir şey yaşamamışcasına,
Sanki hiç sevmemişcesine,
Olabildiğince soğuk, olabildiğince uzak ve resmi…
Yeni dostların bile var artık dertlerini anlattığın fısıl fısıl…
Tesadüfen paylaşmak zorunda kaldığımız bir sigara içimi sohbetlerimiz bile,
Artık sıradan ve öylesine yavan…
Ha, özlemiyor değilim seni,
Delice özlüyorum inan…
Ama üzülme sakın be canım:
Aşk, tedavi edilebilir bir hastalık nasılsa…