Öylesine Bir Özlem Şiiri - Murat Kılıç 2

Hangi mevsimi söyleyeyim sana!
Hiç biri özlemedi seni benim kadar.
Hiçbir sahil beklemedi bir damla maviliği,
Benim seni beklediğim kadar.

Dünyanın her köşesinde,
Zümrüt gözlerinin özlemiyle,
Sonsuzluğa yürüyorken,
Garip bir esinti sarıyordu beni.
Ellerimin titrekliğiyle sana uzanıyordum.
Sana uzatıyordum demet demet hayallerimi.

Sen ise şehirler kadar büyüyordun içimde.
Sadece kendime büyütüyordum seni.
Sen içimde büyüdükçe,
Daha da seviyordum ellerini gözlerini…
Saçlarına renk renk kelebekler konduruyor,
Ardından mahrem bir göze gizliyordum.
Kendimle özümseyip,
Kendimle yoğuruyordum seni.

Şimdi çok uzaklarda bir yerdesin belki.
Tahmin edemediğin kadar özlüyorum.
Ellerini, gözlerini…
Hem de ölesiye!

Tüm acılarını ve sevinçlerini,
Yüreğimde taşıyarak.
Başkalaşmadan, unutmadan;
Yakışırcasına yaşayarak.
Gözlerimde senden kalan,
Son tebessüme kadar
Yaşayacağım seni.