Öylesine bir karalama Şiiri - Kazu Timur

bir adam yürüyor sesiz sedasız
yüreği acıları yoğurmuş yorgun
kandırılmış hayatların yolunda
esrik sis çökmüş
bir parkın ıslak taşlarında
sonbaharın yaprakları
çürümüş ayaklarının altında
yavaş adımlarla esrik sisi yarıyor
elleri cebinde eski paltosu
fatör şapkası yağ ve sise bulanmış
banklarda hayaletler
seni seviyorum aşkım dercesine
hafiften esen rüzgar elvis sesine bürünmüş
It's now or never şarkısını söylüyor
bir den bir kadın geliyor
vucudu sisten saçları yapraklardan
adam dans ediyor doyasıya
sevişiyor boşluğa karşın
birden mavi gözleri bir ışık görüyor
yorgun bedeni ruhundan sıyrılıyor
ıslak taşların ölü yaprakların üzerine
düşüyor yorgun bedeni... sis oluyor
doyasıya sevişiyor işte sevdiği kadın
işte sonsuzluk yine damlıyor yağmurcasına
kadife teninde süzülüyor kadının
zevkin alın terleri..
esrik sis dağılıyor
bir adam yerde yatıyor
yüzü gülüyor acılara inat
mavi gözlerinde güneşin ışıkları parlıyor
hayata rağmen mavi siyaha dönüyor göz bebeklerinde...