Öylesine bir eylül akşamıydı
Dışarda yağmur yağıyordu
Bir kadın kucağında bebeğiyle
Umudunu koynuna döke döke
Geceye koşuyordu
Gün yeni kararmıştı
Mateme hazırdı sokaklar
Bir deli yağmur yağıyordu
Çocuk yalansız
Kadın amansız ağlıyordu
Ne bir ışık vardı güneşten arta kalan
Ne de yıldızlar
Kadının gözlerinde
Şimşekler çakıyordu
Belki ümitsizlikten
Belki de unutulmaktan
Ya da yanlış bir adamla
Yanlış dala tutunmaktan
Ah ruhumu yakan çaresizlik
Ben sustukça
Hücrelerimden acılar sağıyordu
Yalnızlıktan vurgun yemiş yüreğim
Her damlada sızlıyordu
Nasıl taşıyordum bu hüznü
Nedir içimde büyüyen sonsuzluk
Cevap veremiyordum kendime
Kaldırımda bir kadın
Kucağında yarım kalmış bir çocuk
Bir de ben
Sokak karanlık,kederimiz buz gibi soğuk
Evlerin ışıkları bir bir sönüyordu
Biz üçümüz ağlıyorduk.
10.09.2012
Kayıt Tarihi : 19.10.2012 17:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her damlada sızlıyordu
Nasıl taşıyordum bu hüznü
Nedir içimde büyüyen sonsuzluk
Cevap veremiyordum kendime
Kaldırımda bir kadın
Kucağında yarım kalmış bir çocuk
Bir de ben
Sokak karanlık,kederimiz buz gibi soğuk
Evlerin ışıkları bir bir sönüyordu
Biz üçümüz ağlıyorduk.
sayın gülali bey.emeğinize yüreğinize,kaleminize sağlık.tebrikler,tam puan
Kaleminize sağlık sayın Gülali Ölmez...
Kutluyorum...
TÜM YORUMLAR (4)