Öylesine bir ben Şiiri - Asude Durmaz

yalnızlığımın dondurucu soğuğundayım
oysa bahar mevsimlerden
bir ben varım doğaya aykırı oysa
hala titreyerek yürüyen
kış geçti,geçmedi daha üşümem
bir çığ gibi büyüyor içimde yaşamak sancısı
bir zamanlar adına aşk dediğim kalp ağrısı
şimdi boğuntularla gelen
daha çocukken sakat bırakılmış bir ömrün
imdatları...
ben işte böyle,öylesine bir ben
yok elimde avucumda hiçbirşey
her yerimden,her şeyimden birez eksikken
her gelen yeni güne biraz gecikmiş
her biten şey için fazlasıyla erken
dedim ya ben işte böyle,öylesine bir ben
eksik akıllı değil,eksik hayatlı bir deli
ben olabilmek için belkide hala yeterli
bir yerlerde sevgilim olduğundan habersiz bir adam
ve de doldurduğumu zannederken
olabildiğince eksiklenen bir yaşam
kızgınım zaman zaman
kendime çoğu zaman
prangalar değil,zincirler değil
kendi hayatım ayaklarıma bağlanan
ağırlığı altında ezildiğim kendi yüreğim
ve benim ellerim utancından yüzüme kapanan...