Bir ay doğar penceremden,
Işığı karanlıkla cebelleşen.
Nağmeler fısıldar inceden..
Bir ay doğar,geceden,pencereden
Yüreklere sızı düşer inceden.
Kırık kalpler,buruk acılar,
Hepsi hayale gelir inceden.
Bir ay doğar geceden ,penceremden...
Yıkık,virane şehirlerden..
Feryatlar kulaklarda derinden.
Acı öyle başka,acı tarifsiz,
Sesimi duyan yok mu diyen,
Ses versen duyulmayan.
Karanlık!Karanlıkta sesler inleyen.
Boynunu bükmüş bir gonca ,
Elleri babasının elindeyken.
Sarılıp koklayamamak ne kötü!
Ne kötü bu acı,hiç dinmeyen..
Tarifsiz kederin de ötesinde...
Var mıdır daha kötüsü?
Yaşanır hep acılar Ülkesinde.
Ondandır, şarkılar deler yüreğini,
Sazlar ona eşlik ederken...
Kayıt Tarihi : 6.2.2025 23:46:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
6 Şubat seneyi devriyesinde...İçim burkularak ve hissettiğim sızıyı anlatamayacak...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!