Düşler perdesinin altındaki kadın çağırıyor beni yalnızlığına. Sıcak bir gülüşüne gidiyorum yanına, hoş beş konuşuyoruz.
Birden ağlamaya başlıyor;
önce, kaybettiği kenti anlatıyor...
birlikte ağlıyoruz, ellerini tutuyorum
sarılıyoruz deliler gibi...
ne oluyorsa ondan sonra oluyor
kadın birden koşmaya başlıyor
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta