Düşler perdesinin altındaki kadın çağırıyor beni yalnızlığına. Sıcak bir gülüşüne gidiyorum yanına, hoş beş konuşuyoruz.
Birden ağlamaya başlıyor;
önce, kaybettiği kenti anlatıyor...
birlikte ağlıyoruz, ellerini tutuyorum
sarılıyoruz deliler gibi...
ne oluyorsa ondan sonra oluyor
kadın birden koşmaya başlıyor
sonra ağaçlar üstüme üstüme geliyor,
hiç yok yere kırmızılar, siyahlar görüyorum
kardeşimin sessiz yalvarışı
silah sesleri...
Kayıt Tarihi : 23.3.2001 01:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!