Öylesine 3... Şiiri - Fatih Burgucuoğlu

aksak bir rota dönüşü
yoksul sürüklenişler
dümeninde Akdenizli bir martı aksanı
vurgun yemiş yelkenleri
bordo üstü düşmüş
tarumar olmuş gemiler
batıvermiş varamadan limanlarımıza
yüzükoyun bırakın salınsın, derler
Nemrut’un tadsız talanları
tekin değil bu verimsiz topraklar
yakışır kılcallarına devam gidişleri
dipsiz körlere görmeyi öğretmek gibi
çok tükettik kendimizi çok
çok satmayı denedik yatalak hatalarımızı
keçeli endamlarına sövdük vasiyetlerin
yaban bakışları öğrettik suya
derin yaraları hep sona bıraktık
kuşbakışı hicranların ardından
tavan arası tarihler süzdük
yollarda kalmalıydı yolculuklar
maksatlı isyanlar belirmeliydi sazlıklarda
ruh katmalıydı dalgalar fenerlere
gözü karaydık
biz var ya aslında
pusuların doğduğu yerde ölmeliydik

deseydik olurdu
diyemedik, sustuk
ağzımızdan çıktığında döküldü sadakatsiz kelimeler
harf harf ayırmak gibiydi sıla
yüksek sesle bağırmak gibiydi sukut
tembel bir demlikte kaynamalıydı
dağınık sohbetler
caddelerde imrenmiş kumrular
kanat uğultularını saklardı içimize
dört duvar arasına sıkıştırılmış pişmanlıklar
adalet kim bilir kimin dilindeydi
teslim olmuş beyaz bir bayrağa
muhtaçtı sınır telleri
zor olan ağlamaktı
biz gözyaşı olduk
inadına tutunduk yıllanmış sakallarına çınarların
matem istedik
acılarını yutkunduk dokunakların
genzimizdeki soğuk bir bekleyişti
inci tanelerimizi denizlere gömen
beyazdık, siyahlara bulanmış
bazen alacası baskın karanlığı
otobus durağında sobelerdik
ellerimiz üşüme tiryakisi
dalgalar bağlardık hisar kıyılarına
biz var ya aslında
pusuların doğduğu yerde ölmeliydik