Neyin bedelini ödetti bana bu aşk…hayatıma girdiğin
gün gideceğini biliyormuydum? ..ona rağmen mi
sevdim seni? ..ona rağmen mi vazgeçilmezim yaptım?
…ben mi istedim peki seni sevmeyi? ..
Yoksa sen mi bildin kendini sevdirmeyi? …Aşk iki kişiliktir sevgili…
ben senden sonra hep tek başıma yaşadım bu aşkı…
sen gittin ben bekledim…masal gibiydin bir vardın bir yoktun…
Beni önce uçurumun kenarına götürüp sıkı sıkı
sarıyordun…sonra aşağı bırakıyordun…
Tam düşecekken yine tutuyordun sıkıca…
Dengemi bozdun…oyaladın…
Neden hep bıçak sırtında sevdim seni? …
Neden hiç hayaller kuramadım yarına dair? …
Neden bu aşkı dolu dolu yaşama fırsatı vermedin bize? …
Değerimdin benim…kıyamadığımdın…Aşk’tı bendeki
adın…ama yordun beni sevgili…kangren olmuş bi
aşktı bu…ve kesilmezse hayatımıza saracaktı…
ikimizde dirhem dirhem acı çeke çeke ölecektik
sevgili…ve ben artık acıya dayanamıyordum…
yüzden bu aşkı kesip attım sevgili…
Aşk artık yoktu ama daha sonra farkettim ki; içimdeki sen hala
yaşıyorsun…ve senin bana yaptığın gibi yaptım bende…
yüreğimdeki uçurumun kenarına götürdüm seni…önce
sıkıca sarıldım…ve sonra tutmamak üzere bıraktım
aşağı…sen kayıp giderken avuçlarımdan öylece baktım
arkandan…ağladım…
İsyan ettim hayata…sitem ettim sana…
başka birilerinin
hayatında var olman dileğiyle,gözyaşlarıyla azat
ettim seni…
Neyin bedelini ödediğimi hiç anlamadım o günden
sonra bile…zamansız sevginin dedim…yanlış aşkın
dedim…ama tatmin etmediği verdiğim cevaplar…
sevmenin zamanı olmaz,aşkın yanlışı olmaz…
sevmekte,aşkta herşeye rağmen güzel sevgili…
Ona ödenmiş bir bedelin ağırlığını yükleyemezdim…
Senin verdiğin acılara boyun egmenin bedeliydi belkide
bu belkide…
Ve ben senden başka hiç birşeyi görmeyen
gözlerimle farkedememiştim…
Büyüdüm senden sonra…adımlarım sertleşti…aklım
kalbime söz geçirmeyi öğrendi…bedenim ruhuma
daha sıkı sarılmaya başladı…gözlerim ayrıntıları bile
görebiliyor…zor oldu ama sesin kulaklarımdan
silindi,başka sesleri duyabiliyorum artık…bir tek
ellerim alışamadı sensizliğe…boşluğa bile
dokunamadım senden sonra…bir tek onlara söz
geçiremedim…
Hangi hayatta var olursan ol…ama artık kimseye acı
verme sevgili…önce kendine bağlayıp,sonra
masallara karışma…unutma! ! ..dünya sana ait değil…
bıraktığın acıların bedelini ödeyeceğin bir yer
bir kişi mutlaka var.! !
Kayıt Tarihi : 26.4.2010 14:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!