Öylesine Şiiri - Şimşek Acar

öyle diye, öylesine,neler girmiş
yıllarca taşıdığımız aklımıza
sorgulanmadan,düşünmeden sessizce
kimi öğretilmiş, kimi bilmeden öğrenilmiş
su gibi çevremizin şekline uyuvermiş
yıllar farkında olmadan süzmüş
ve şimdi son çeyrekte bir soru
neydi bunlar hayatmı,değermiydi?
kimileri girerken aklımıza, kalabalıklar
yemeler, içmeler,davullar,zurnalar
hiç unutulmayan bir şenlik eşlik etmiş
sanki bir oldu bittiye ayar vermek için
allanmış,pullanmış, süslenmiş
rengi belli olmayan yüzler pazarlanmış
hayatımıza ortak herşeyimizin içinde
hep sırtımızda taşımak zorunda olduğumuz
hayat ve arkadaşları aslında tüm bunlar
ama bir kapalı tas içinde sunulmuş
düşüp kırılınca çogalarak savrulan gerçekler
bir masa etrafında eller kaşıkta sen seyrederken
tencerendekileri eksiltenler hep senden gösterilmiş
taki son bulana kadar sana ait nimetler
birer ikişer kalkıp eksilenler arada şükran sunmuş
taki kırılan tasla birlikteliğe kadar süren
emeklerin çabaların terin karıştığı yıllar
takvim eksidiğini sana haber verene kadar
sadece bir iç geçirme hakkı tanınmış sana
oda lütfen, geri alabilecegin herşey zaman içinde kilitli
tecrübelerle dolup taşan zekan şimdi tek başına
veda etmeye hazırlanırken sana ait masandan
artık kalkmana gerek yok zaten son dakikadan sonra
tanısın tanımasın dost diye tanıdıgın bir alay zevat
uğurlama merasiminde bir kez baş üstüne alacaklar
her zamanki gibi hayat ayakların altıda son bulacak