Öylesine... Şiiri - Kübra Gülbahar

Öylesine sevdim seni
Gözlerim gözlerine çarptığında, gündüzlerime perde inerdi
Güneşli gecelerim başlar, senli uykularda sesli sevişmelerime soluksuz fısıltılar doğururdum!

Öylesine işledim içime seni
Kime neye baksam, hep bir adım öndeydi anlamın
Yazardım, çizerdim, söylerdim ama suretinde anlamsız kalırdı tüm şekiller...

Öylesine kavgalarım olurdu kendimle
Anlam veremez, ne yaptığımı kavramaya gücün yetmezdi
İyiydim... kendime yakın, anlatmak istediklerime uzak olacak kadar iyiydim...
Kaynar sular dökerdim duygularımdan aşağıya
Bitmiyordu kavgalarım
Kendimle, çevremle, senle...
Uyumlu bir aksiydim
Yani öylesineydim
Ve böylesine...

Öylesine giderdim
Yolunda yürümekten memnun olmadığımı sanırdın
Üzerdim seni... Kahrolurdun bana duyduğun sevgi içerisinde
Değersiz hissederdin adımlarını
Çıplak kalırdın giyinik cümlelerinde
Ben üzülürdüm...
Üzülürken, üzmeyi ihmal etmezdim...
Ben kırılgan bir inatçıydım

Dedim ya öylesineydi her şey
Gitmelerim, kavgalarım, sevmelerim
Öylesine...
Öylesine...
Öylesine...

Anlayacağın;
Öylesine bir sevgiydi sana duyduğum
Öylesine çok
Böylesine anlamlı...