Neyi bekliyorum ve neden, niçin; hiçbirini bilmiyorum,
Ya da bilsem bile anlamlandıramıyorum beceriksizce...
Tıpkı senin gibi zalimleşiyor birbirlerine karşı harfler,
Kendine benzettin tıpkı onlarıda, bunu çok iyi biliyorum...
O kadar yalnızımki bu kalabalıkta,
bıraktığın gibi deil; daha dip kuyulardayım...
yarınlarıma doğru sensiz çaresiz bir şekilde,
hiç bir tadı olmadan yürüyorum, yürümeye çalışıyorum...
Hatırlar mısın o en çok sevdiğin kelimeleri,
Böceğim, zuzum yada biricik sevdiceğim...
Şimdi onlarla beraber ruhsuz bir beraberlikteyiz,
Götürdüğün ruhlarımızla acaba şimdi mutlumusun...
Biliyor musun dün yollarda sorguladım seni çaresizce,
Kimse tanımıyor seni; en azından artık benim tanımadığım kadar...
Halbuki benimken dünyam sensin diyordum senden başka bir şey yok,
Şimdi bu şiir bile sana fazlamıdır diye düşünüyorum; ben bile yetmediysem sana...
Kayıt Tarihi : 17.10.2006 12:23:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ahmet Safa
TÜM YORUMLAR (4)