Öylesine. Şiiri - Güçer Kafa

Zaman...
Çocukken oynadığım topaç misali,
Döner ha döner!
Başladığı yere kulaç atarken gece,
Akıl mum gibi söner...

Mekan...
Daraldıkça daralır,
Ömür zamandan sanma kâr alır!
Diner...
Bu gidişin de sancısı diner!
Üzülme...
Ecel her zerrene usul usul siner...

Can...
İki nefes arası,
Varlığımın çırası...
Uyanmanın tam sırası!
Süvariler ansızın atına biner,
Farkına bile varamazsın...
Üç adımda dağlar denize iner!

Beyhude konuştum,
Zaruri sustum...
Âh eski dostum!
Ben yıllarca bir sualin avucunda mahpustum!
Şimdi rüzgar konuşur ben dinlerim...
Kâh içlenir kâh inlerim!
Gönül yurdumda soluklanırken kutlu sakinlerim,
Yolculuktan dem vurur iskarpinlerim!

Geçti benden...
Bir ben daha geçti benden...
Zaman dakika dakika içti benden!
Mazi, hâl ve istikbâl arasına bir ip gerdim,
Bilmemenin sırrına erdim...
Sır elini uzattı,
Ona bir kırık testi verdim!
O vakit hâl bağından bir gonca derdim,
Gonca bana baktı,
Al rengi içime aktı...
Aldan ala uzandım,
En yakın dediğim mesafe dahi uzaktı...

Mektubum bir türlü bitmeyi beceremezken,
Zaman bir ucunu yaktı!