İstanbul akşamı..hava ayazmı ayaz..deniz hırçın..kalbım gibi kavgalı dalgalar..barda elınde gitar bir genç...söylediği her şarkıda..anılar isyanlar..daha dün gibi bu masada elleriz kitlenmişti..kelimeler lal..gözlerimizdi sadece konuşan..doldur garson o yok gitti..yoksaydı hataydı oldu son sözü..meğer yalanmiş yaşananlar..doldur kadehi garson..bu şarkı gibi..bu şehir gıbi üşüyen ellerim gıbi..tınısına aldandığım ey hayat...yine yendin 1..0..BENİ...SERSERİ...
zamanla öğrendi yüreğim....en sağlam omuzun kendi omzu olduğunu....bırakmayan tek elin diğer eli olduğunu......ve tek sırdaşının gözyaşları olduğunu...ve paylaştığı tek dostunun..yağmur olduğunu...........sigaramın dumanı kaçtı gözlerime..acıttı....oysa ben sanıyordum ki..benim için yanan tek şey onun olduğunu....o bile acıtıyorsa dumanıyla....kendi kendine yetmeyi öğrettin acıda olsa hayat bana............SERSERİ............
Hatice GeçkilKayıt Tarihi : 21.12.2012 21:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her kapının arkasında yaşanan ne acılar kimsenin görmediği bilmediği...ne yürekler var gecenin karanlık ayazında..yağmura karışır gözyaşları..acısını gizleyen bir tebessüm vardır...yağmurdan ıslanmış ıslak dudaklarında...SERSERİ...
TÜM YORUMLAR (6)