Terk edilmişliğindeydi öylece ağlıyordu
Yığılmış bedeninde yalnızlık yazıyordu
Kimi kimsesi yok anlaşılan, kimse gelmiyordu
Düşüp orda bir başına, öylece yatıyordu.
Dumansı gözleri hafiften kapanıyordu
Ayrılık saatiymiş meğer yavaştan gidiyordu
Kendince koyuldu oraya bırakın diyordu
Düşüp orda bir başına, öylece yatıyordu.
Yüzünde anlayamadığı şu hayat beliriyordu
Düşmüşte bir köşede, çaresizce sızlanıyordu
Ne vefasızmış insanlar dercesine söyleniyordu
Düşüp orda bir başına, öylece yatıyordu.
Hatıralara takıldı beyhudeymiş diyordu
Kefenimde yok deyip inliyordu
Ölüm bile vefalıymış yanıma geliyordu
Düşüp orda bir başına, öylece yatıyordu.
Uzattı ellerini de kimse tutmuyordu
Gitme oğul diye kimse yanmıyordu
Uzaklara baktı, toprak kokuyordu
Düşüp orda bir başına, öylece yatıyordu.
Garipmiş meğer boynunu büküyordu
Azrail usul usul yaklaşıyordu
Dilinde dua, son nefesini veriyordu
Düşüp orda bir başına, öylece yatıyordu.
Bakü yazıları
(Dayanası değil)
Kayıt Tarihi : 8.3.2008 02:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bakü'deyim 4 yıldır.Burda onca tekedilmiş insan var.Kapısı çalınmayan, tebessüm edilmeyen, merhamet gösterilmeyen..Onlardan biri düştü içime yazıverdik... Rabbim kimseyi böyle bir başına koymasın..Amin.
Selamve sevgilerimle
Seyfeddin Karahocagil
Hatıralara takıldı beyhudeymiş diyordu
Kefenimde yok deyip inliyordu
Ölüm bile vefalıymış yanıma geliyordu
Düşüp orda bir başına, öylece yatıyordu.
Evet, kanayan yaradır yalnız insanların dramı. Hele ülkemizdeki sokak çocuklarının yangını yürek dağlıyor.
Gurbet ellerindeki yalnızlığın zorluğunu bilirim, Allah sabır versin.
Kaleminize ve duyarlı yüreğinize sağlık.
Selamlar.
TÜM YORUMLAR (12)