Avucundan öptüğüm
dertlerini dinlediğim
aklımca akıl verdiğim,
sakladıklarını hissettiğim,
ruhuna merhem olduğum
acıtmadan okşadığım
sırlarını örttüğüm
sevdiğim, sardığım
yetmediyse...
Az daha deliriyorken
çıkış noktan olmuşsam,
hayata tutunabilmişsen.
Tüm bunları yaparken de
incitmeden sabredebilmişsem
dostluğum, arkadaşlığım
saygım, hoşgörüm
ilgim, sevgililiğim
yetmediyse...
Ne yapabilirim ki,
fazlaysam senden
eksiksen benden?
Ve
fazla, fazlasıyla kaldı,
eksik, eksiklikleriyle.
Öylece eksik...
2 Şubat 2014
Nesrin PekinselKayıt Tarihi : 4.2.2014 18:20:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nesrin Pekinsel](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/02/04/oylece-eksik-kaldi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!